De staat mag administratieve boetes aan mij opleggen, maar ook mij mijn bijstandsuitkering afnemen en - bij een nieuwe aanvraag - deze op geheel vage en door henzelf verzonnen gronden weigeren. Ik kon de laatste keer bij de aanvraag niet eens bezwaar maken, aangezien de aanvraag 'buiten behandeling' gesteld is en niet afgewezen.
De staat legt mij deze sanctie op als een manier om te besturen, niet als straf. Tenminste, ik heb tot dusver geen enkele ambtenaar bezwaar horen maken tegen deze onmenselijke oplegging door de gemeente. Zij zien werkelijk niet de mens achter hun beslissingen. Zij doen aan goed bestuur en daarvoor hoef je niet humaan te zijn.
Maar de werkelijkheid wil, dat ik zwaar gestraft ben door de gemeente. In feite met de dood, aangezien ik niet over enige vorm van inkomsten kan beschikken. Ik zit zonder geld. Kan geen huur, gas, water en elektra betalen. Zal t.z.t. uit mijn huis gezet worden. En dan? Zwerven is geen optie met mijn lichamelijke en geestelijke beperkingen. Er rest dan niets dan de dood. Waarmee ik stel, dat de gemeente mij doodt, door het mij onthouden van een bijstandsuitkering.***
De enige 'rechtsgang' die de burger heeft bij bestuursuitspraken is de gang van het bezwaar en beroep. Een rechter hoeft er in beginsel niet aan te pas te komen en bestuursorganen kunnen zelf allerlei regeltjes verzinnen (als ze daarvoor mandaat van de rijksoverheid hebben) of de bestaande regels naar eigen inzicht interpreteren. En voor dat laatste hoef je niet gestudeerd te hebben. Ik heb het meegemaakt dat een stijfkoppige ambtenaar van een gemeente, met ten hoogste mbo, mij en mijn advocaat de meest onzinnige verklaringen gaf voor een bepaalde beslissing die zij genomen had. En uiteindelijk restte ons dan niets als bezwaar. Alleen, de uitspraak daarvan zou zo lang duren, dat het geen zin had bezwaar te maken.
Zo word je tegengewerkt door jan en alleman binnen gemeenten, geheel op gevoel, emoties en dergelijke, maar hun onzinnige beslissingen, die staan vast.
Terugkomend op mijn onzinnige situatie. Wij kennen sinds de 18e eeuw een apart strafrecht en bestuursrecht. Dit heeft er voor gezorgd dat de gestoorde situatie is ontstaan waarin ik mij bevind. De gemeente Capelle heeft mij mijn uitkering afgepakt omdat ik niet aan de informatie- en meldingsplicht had voldaan. Dat vonden ze zo erg, dat ze dit gelijk met 'fraude' bestempelden. Vervolgens werd mij een nieuwe uitkering op vage gronden geweigerd; ik zou wellicht over 'vermogen' beschikken, plus dat ik een 'fraudeur' was, want daar hadden ze een rapport van liggen. Mooie cirkel redenatie.
Van mijn kant heb ik jarenlang de gemeente van alle informatie voorzien, waarvan ze nu suggereren dat ik dat wellicht niet heb gedaan. Ook kreeg ik een beslissingsbrief zonder datum van verzending, zonder datum van beslissing erop, maar de gemeente mag haar kant van de informatievoorziening zo dwaas invullen als ze kan.[*]
Deze overheid mag mij dus van elk bestaansrecht beroven, zonder ooit bang te hoeven zijn dat ze daarvoor vervolgd kan worden. Als ik echter iemand van het leven beroof, moet ik mij wel degelijk verantwoorden, voor een strafrechter. De normen en waarden van de overheid zijn vervaagd. Voor een beetje flexibiliteit was er in mijn geval (en in duizenden andere) geen plaats, wat wrang is te moeten constateren. Immers, het gaat hier om mensen. Toch?
Artikel 3:4 lid 2 van de Algemene wet bestuursrecht zegt: "De voor een of meer belanghebbenden nadelige gevolgen van een besluit mogen niet onevenredig zijn in verhouding tot de met het besluit te dienen doelen." Wat bij mij de vraag oproept, 'als ik door de gemeente met de dood gestraft mag worden (want dat is waar dit naar toegaat), is dit dan ook het doel van uitsluiten van het recht op een bijstandsuitkering?' Let wel, er is recht op een uitkering, of niet soms?
En een al even prangende vraag naar aanleiding van het genoemde artikel is: heeft de gemeente hier de belangen van de burger gediend, of die van de openbare orde? Want de één wordt door het civiele recht beschermt, de ander door het bestuursrecht, wat pas iets meer dan een decennium een eigen wetboek kent.
Eerst dat recht op uitkering maar eens bekeken. Wat zegt de grondwet hierover? De Grondwet is het belangrijkste staatsdocument en de hoogste nationale wet van Nederland. Grondwet, artikel 20, lid 3: "Nederlanders hier te lande, die niet in het bestaan kunnen voorzien, hebben een bij de wet te regelen recht op bijstand van overheidswege." Ik heb dus het RECHT op een uitkering. Het is geen gunst, zoals nu door de gemeenten in hun beleid is opgenomen. De rijksoverheid zou dus al die gemeentes moeten terugfluiten die de wet amoreel interpreteren.
Er is feitelijk een ongelijkheid tussen mij en een gemeente. Als ik het tegen hen opneem vecht ik voor mijn recht tegen een moloch van een overheid en heb ik nauwelijks grond om op te staan. Terwijl de overheid al haar middelen en gelden kan inzetten om mij te dwarsbomen in het halen van mijn gelijk. Alleen al de tijd die dit alles kost. En dan te bedenken dat ik al sinds juni 2013 geen inkomen heb door diezelfde overheid.
Het bestuursrecht in Nederland mag dus ongestraft doden, mag doen waar ze zin in heeft, zolang vage regeltjes gevolgd worden (of naar eigen inzicht geïnterpreteerd). Er mag bezwaar door de veroordeelde aangetekend worden, maar dit is een formaliteit. Bij de behandeling van het bezwaar werd mij uitgelegd dat het daarvoor verantwoordelijke bestuur alleen maar advies uitbrengt en in feite geen enkele macht heeft. Ook werd gezegd dat er alleen gekeken werd of de wet juist gevolgd is. Maar de gemeente interpreteert de wet zoals ze zelf wil en die uitkomst is dus altijd in het voordeel van de de gemeente. De gemeente wint altijd. Nog wranger is, dat er dus niet eens inhoudelijk naar de stukken gekeken wordt. De gemeente heeft in allerlei brieven gelogen en geeft her en der foute informatie, maar dat blijft buiten beschouwing. Daarna pas kan je beroep bij een rechter aantekenen, met dien verstande dat Nederlandse rechters vrijwel altijd het belang van de overheid dienen. Is dat omdat de overheid hun salaris betaald? Of omdat die rechters denken de openbare orde te moeten dienen, en niet het individu, zoals in het civiele recht? Dit laat ook zien hoe belachelijk het is dat het bestuursrecht vroeger in het civiele recht opgenomen was en nu een eigen wetboek heeft, niet om de burger te dienen, maar om de staat immuun voor aanklachten te maken.
Terwijl het in het civielrecht om de belangen van het slachtoffer gaat, gaat het bij bestuursrecht om de openbare orde. Dit wringt, dit sluit elkaar uit. Mijn belangen en die van de openbare orde zijn van een geheel andere orde. En als de gemeente mag uitmaken wat zij de 'openbare orde' vindt, berg je dan maar, want daarin is amper sprake van de burger. Voor wethouders is prestige, macht en status veel belangrijker dan de achterlijke burgerman, dat weten we al sinds jaar en dag.
Wij zitten met de uitwassen van dit bespottelijke systeem: tegen het doodschieten van een medemens door een politieagent kan men een klacht indienen! Tegen het doodmaken van een burger zonder bestaansmiddelen, mag men bezwaar maken! En degenen die de klacht of het bezwaar behandelen, zijn van de overheid zelf, of hebben geen macht om iets te veranderen. Als de overheid iemand wil executeren - zoals in mijn geval - dan kan ze dit zonder enige vorm van ophef doen, vanwege het vage bestuursrecht, wat geen enkele rechtsbescherming aan de burger geeft. Zou ik de onmenselijke, hypocriete en leugenachtige ambtenaren van de gemeente Capelle a/d IJssel een koekje van eigen deeg geven, dan draai ik de gevangenis in, omdat er dan ineens strafrecht wordt toegepast.
Er zou maar één recht mogen bestaan. Zo simpel moet het kunnen zijn. En krachtens dat recht mag de overheid mij geen bijstand onthouden. Doet ze dit wel, dan worden de verantwoordelijke ambtenaren met een celstraf gestraft. Eens kijken of ze er ook harder van gaan werken.** En de bewijslast ligt niet bij mij, want dat trucje van omgekeerde bewijslast past de gemeente nu toe, maar die ligt bij de overheid. Zij beschikt over ontelbare gegevens van belastingen, overheden, en zo en kan deze kosteloos opvragen. Ik daarentegen, moet bijna duizend euro betalen om aan te tonen dat ik geen fraudeur ben.
Het is toch te zot voor woorden!
*noot: Zo vroeg ik in december van 2013 opnieuw een bijstandsuitkering aan, en kreeg ik van UWV en de gemeente vier verschillende informaties over wat ik moest doen na de aanvraag:
1. Gemeente op site, wat te doen na digitale aanvraag bijstand: wij bellen u
2. Gemeente, Sociale Zaken voorlichting telefonisch, u moet met UWV bellen voor een meldbrief
3. UWV in email na aanvraag. U moet met gemeente bellen voor een afspraak
4. UWV, voorlichting telefonisch, u krijgt automatisch een meldbrief en moet daarna de gemeente voor afspraak bellen, maar het leek ook dat je UWV moet bellen na aanvraag, anders krijg je meldbrief niet
Ik heb gelukkig zowel UWV als de gemeente gebeld, maar dit is een bezopen toestand, zeker als je in ogenschouw neemt dat ik wél verplicht ben goede informatie te leveren, maar de overheid blijkbaar niet.
**noot: Ik ben jarenlang ambtenaar geweest en het gros van de ambtenaren doet, naar ik heb waargenomen, inderdaad het grootste deel van de dag vrijwel niets.
Rectificatie: ze doen wél wat: ze doen net of ze aan het werk zijn.
***noot: Een dag nadat ik bovenstaande schreef vond ik het volgende: "Uitkeringsgerechtigden plegen beduidend vaker zelfmoord dan mensen met een baan. Zelfdoding komt vijf tot acht keer vaker voor bij mannen en vrouwen met een bijstands- of arbeidsongeschiktheidsuitkering." Dit, volgens een artikel in de Volkskrant. Dus, mocht ik sterven in de komende tijd, dan is duidelijk dat Sociale Zaken van Capelle aan den IJssel daaraan schuldig is. Immers, ze hadden van iemand die mogelijkerwijs op het punt stond om zelfmoord te plegen, niet de uitkering mogen afpakken. Ik zou de regering willen oproepen om ALLE ambtenaren in Nederland van wie een cliënt zich van het leven beroofd heeft, nader te beschouwen. Mocht het zo zijn dat die cliënt meer dan waarschijnlijk zichzelf doodde, nadat er een maatregel door Sociale Zaken opgelegd was, dan moet die ambtenaar bestraft worden. In een ideale wereld met 'oog om oog' - dus zet de galgen maar klaar bij de kantoren van de sociale diensten. Als je dan voor drie maanden je uitkering kwijt raakt zoals de satanische staatssecretaris wil, dan kan je gelijk gaan hangen en kunnen de staatssecretaris en je casemanager ernaast gehangen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten