Over Robotklauw

Hoewel Robotklauw in een zelfverkozen isolement leeft is hij eens in Nederland als ingezetene geboren. Hij heeft daar nog spijt van. Waarom geen toleranter land gekozen, een land zonder discriminatie, een land zonder oppervlakkige inwoners. Waarom een land dat gekand is tegen kunst, een bureaucratie waarin je kunst in de regeltjes verdwijnt? Het was nu eenmaal zo; voor je geboorte heb je niets te kiezen.

Verderop in het leven kon Robotklauw al evenmin kiezen. Vanwege zijn hoogbegaafdheid en zijn hooggevoeligheid werd hij al gauw tot mikpunt van spot. Lange, wrede jaren vol pesterijen volgden. Robotklauw vluchtte van school, de kunst in. Maar ook daar werd hij met de nek aangekeken, maar vooral weggekeken. De kunstwereld in de jaren 70-80 houdt niet van critici en al helemaal niet van realisme.

Robotklauw klein

Dan vlucht Robotklauw verder. De drank en de drugs worden zijn deelgenoot. Veni, vidi, vici, want na lange jaren weet ik mij te onthouden van de verslavende stoffen.

Nu geheel schoon en vol goede moed heeft Robotklauw het psychisch zwaar, maar hij krijgt geen hulp, die wordt hem geweigerd. Hij gaat werken. Onder andere voor de malafide overheid, maar die heeft zo haar geheimen en staat niet toe dat Robotklauw die onthult. Na omzwervingen gaat Robotklauw eindelijk studeren. Hij heeft dan een lieve vrouw ontmoet en een heerlijke zoontje is in zijn leven gekomen. De vrouw evenwel ontpopt een persoonlijkheidsstoornis en maakt hem het leven zuur. Hij studeert met moeite af, gaat door een helse scheiding en verliest door malafide rechters en een falende jeugdzorg het recht zijn zoon op te mogen voeden.

Robotklauw stopt met vluchten. Nu is hij boos. Na jaren van pesten door schoolkinderen, buurtkinderen, junks, criminelen, politie, ambtenaren, een gestoorde vrouw, rechters en noem maar op, besluit Robotklauw terug te gaan vechten.

Robotklauw begint een blog, alwaar zijn frustraties, maar ook scheppingen het licht zien. Zijn kunst keert aldus terug. Een nieuwe periode van entartete Kunst breekt aan en wordt het publiek opgedrongen. Robotklauw splitst zich: als Culture Vandahl trekt hij ten strijde tegen de kunstwereld - al het andere valt aan de Klauw. Het verschil zit hem in de details.

Zie daar het relaas van Robotklauw in een notedop. De eenzaamheid, de verbittering, de innerlijke kracht, de schoonheid! Als er ooit een kunstenaar moest lijden, dan is hij het. Niet dat het lijden is gestopt. Oh nee! Robotklauw heeft hoge schulden, geen werk en zijn gezondheid is kapot. De lange jaren van onverschilligheid omtrent zijn kunstenaarschap hebben hun tol geëist. Toch blijft hij strijden voor een beter leven voor zichzelf, voor rechtvaardigheid en voor schoonheid.

Robotklauw kan dit niet alleen. Voor giften kunt u zich tot Robotklauw wenden. Hij kan u vertellen wat u hier voor moet weten. Giften in elke vorm zijn welkom: een SUV, geld, uw rondslingerende Van Goghs. Mail Robotklauw