Nederland mishandelt en misbruikt via zijn rechters en Bureau Jeugdzorg al jarenlang sytematisch kinderen door humanere wetgeving te negeren en zijn eigen, inhumane wetten te blijven uitvoeren.
Mijn zoontje staat nu enkele jaren onder toezicht van een voogd en woont het grootste deel van het jaar bij zijn moeder. Ik heb daartegen, jaren geleden, geprotesteerd, maar de rechter luisterde niet en bracht hem onder bij zijn moeder, die hem prompt begon te verwaarlozen. Het criminele AMK kwam erbij, later jeugdzorg en een voogd.
Nu heb ik het een schending van de mensenrechten gevonden, dat de rechter besloot mijn zoontje niet half bij mij en half bij zijn moeder te laten verblijven, maar slechts ééns in de twee weken bij mij en dan nog wat halve vakanties. Volgens mij is daarmee mijn recht als vader geschonden, om mijn zoontje niet de helft van de tijd te mogen zien.
Ik wil, aangezien mijn rechten door een Nederlandse 'rechter' geschonden zijn, deze zaak het liefst bij het Europese hof aanhangig maken. Me dunkt dat iedere vader die zo benadeeld is het recht moet krijgen waarop hij recht heeft, en niet het verwaterde, onmenselijke recht in Nederland.
Ik ben ook van mening dat Bureau Jeugdzorg, door de beslissingen van deze inhumane rechters uit te voeren, zich een 'befehl ist befehl' houding heeft aangemeten, die niet ten goede van de kinderen komt. In feite zijn deze rechterlijke uitspraken vormen van kindermishandeling en door het meegaan van Jeugdzorg mishandelen zij kinderen.
(De berichtgeving van de laatste tijd in de pers laat ook zien dat Bureau Jeugdzorg behoorlijk nalatig kan zijn, en het bevreemdt mij dat niemand ingrijpt. Men laat het misbruik doorgaan en straft alleen de ouders, niet de mishandelende ambtenaren.)
Mij werd indertijd door de rechter gezegd dat mijn zoontje naar de school bij zijn moeder moest, omdat hij daar al twee jaar op zat en omdat een verhuizing zo stressvol zou zijn (oftewel het al jaren achterhaalde, 'zo zielig voor het kind' argument). Maar mijn zoon zat toen al enige maanden op een school bij mij in de buurt en woonde bij mij. Dat was zeker niet stressvol en zielig, om hem weer naar zijn moeder te laten verhuizen? Nu vind ik het hele argument onzinnig, maar het laat zien hoe hypocriet Nederlandse rechters redeneren.
Ik heb voorgaande aan het Advies- en klachtenbureau Jeugdzorg voorgelegd. Eens kijken wat zij zeggen.
Wordt vervolgd
Mijn zoontje staat nu enkele jaren onder toezicht van een voogd en woont het grootste deel van het jaar bij zijn moeder. Ik heb daartegen, jaren geleden, geprotesteerd, maar de rechter luisterde niet en bracht hem onder bij zijn moeder, die hem prompt begon te verwaarlozen. Het criminele AMK kwam erbij, later jeugdzorg en een voogd.
Nu heb ik het een schending van de mensenrechten gevonden, dat de rechter besloot mijn zoontje niet half bij mij en half bij zijn moeder te laten verblijven, maar slechts ééns in de twee weken bij mij en dan nog wat halve vakanties. Volgens mij is daarmee mijn recht als vader geschonden, om mijn zoontje niet de helft van de tijd te mogen zien.
Ik wil, aangezien mijn rechten door een Nederlandse 'rechter' geschonden zijn, deze zaak het liefst bij het Europese hof aanhangig maken. Me dunkt dat iedere vader die zo benadeeld is het recht moet krijgen waarop hij recht heeft, en niet het verwaterde, onmenselijke recht in Nederland.
Ik ben ook van mening dat Bureau Jeugdzorg, door de beslissingen van deze inhumane rechters uit te voeren, zich een 'befehl ist befehl' houding heeft aangemeten, die niet ten goede van de kinderen komt. In feite zijn deze rechterlijke uitspraken vormen van kindermishandeling en door het meegaan van Jeugdzorg mishandelen zij kinderen.
(De berichtgeving van de laatste tijd in de pers laat ook zien dat Bureau Jeugdzorg behoorlijk nalatig kan zijn, en het bevreemdt mij dat niemand ingrijpt. Men laat het misbruik doorgaan en straft alleen de ouders, niet de mishandelende ambtenaren.)
Mij werd indertijd door de rechter gezegd dat mijn zoontje naar de school bij zijn moeder moest, omdat hij daar al twee jaar op zat en omdat een verhuizing zo stressvol zou zijn (oftewel het al jaren achterhaalde, 'zo zielig voor het kind' argument). Maar mijn zoon zat toen al enige maanden op een school bij mij in de buurt en woonde bij mij. Dat was zeker niet stressvol en zielig, om hem weer naar zijn moeder te laten verhuizen? Nu vind ik het hele argument onzinnig, maar het laat zien hoe hypocriet Nederlandse rechters redeneren.
Ik heb voorgaande aan het Advies- en klachtenbureau Jeugdzorg voorgelegd. Eens kijken wat zij zeggen.
Wordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten